Van Windhoek naar Ghanzi

Waar we nu beland zijn? In een grote zandbak met, leuke, hutjes waar we alleen ’s avonds stroom hebben van 18.00 uur tot 22.00 uur, we hebben geen airco. Het is warm!!!

Vanmorgen vertrokken uit Windhoek. Windhoek is de hoofdstad van Namibië en het schijnt de schoonste stad van zuidelijk Afrika te zijn. Er valt daar trouwens maar 300 mm regen per jaar. Eerst moesten we nog afscheid nemen van drie Duitse medereizigers. Een echtpaar met hun zoon. Zij vliegen naar Johannesburg en gaan de reis langs de oostkant maken richting Kaapstad. Dezelfde reis die wij vijf jaar geleden gemaakt hebben. En hoewel dat een prachtige reis was waar we super herinneringen aan hebben (een stukje van mijn hart ligt ook nog daar), de reis die we nu maken is toch wel "back to basic". Hier is het, buiten Swakopmund en Windhoek, meer terug naar de natuur. Zuid-Afrika is meer gecultiveerd.

Vandaag hebben we twee nieuwe reizigers erbij gekregen. Een meisje uit Zwitserland en een oudere mevrouw uit Australië. Allebei goed te doen. Lijkt mij, voor hen, erg moeilijk om in een groep te komen die al een paar weken met elkaar optrekt. Maar volgens ons lijken ze daar geen moeite mee te hebben.

Maar goed, vandaag op weg naar Botswana dus. Een reis van 520 km en we zijn allemaal blij dat we weer terug naar de bush bush gaan. Na een paar uur rijden hadden we een plasstop en meteen de gelegenheid om onze laatste Namibische dollars uit te geven want die kunnen we verder niet meer gebruiken. Water gekocht dan maar. Daar hebben we nooit genoeg van. Voordat we de grens bereikten werd de truck weer gewogen. Dat is wettelijk verplicht. (Hij woog in het begin 11 ton maar hij zal nu wel zwaarder zijn door al die souvenirs die er ingeslagen zijn ;-) ). Om 13.00 uur waren we bij de grens van Namibië en toen in "niemandsland" geluncht. Broodje gezond. Het was erg warm dus zaten we her en der verspreid om een beetje in de schaduw te kunnen zitten. Na de lunch passeerden we de grens van Botswana. Wéér een mooie stempel in ons paspoort erbij en wéér mocht iedereen mee. Botswana is 16x groter dan Nederland en heeft maar 2,1 miljoen inwoners. Er leven hier meer ezels en koeien dan mensen. We moeten in de truck dan ook onze gordel om houden omdat captain M. plotseling zou kunnen remmen ivm overstekend vee.
Na een lange, warme rit bereikten we om 17.15 ons camp. Wat ik al schreef: Midden in de bush bush, (Kalahari woestijn) ver van de bewoonde wereld, staan in een zandvlakte hutjes met rieten daken met een douche en toilet buiten. Heel apart en grappig, maar nu zien we wél muggen dus we spuiten ons goed met Deet in. Thuis vliegen de muggen Arie meestal voorbij, ze moeten altijd míj hebben, dus ik neem geen risico. We zien niet alleen muggen maar we hadden o.a. ook meteen bezoek van een grote spin en ander ongedierte. Dus ik ben blij met de klamboes om de bedden.
Na het warme eten, rijst met springbokvlees en een lekkere vrucht, kregen we een dansvoorstelling van de Bosjesmannen- en vrouwen. Er liep een schattig klein kindje bij rond te scharrelen en die stal eigenlijk de show.
Morgenochtend vroeg gaan we met een kleine groep op bezoek bij de Bosjesmannen.

Oh ja, de vlag van Botswana is één van de weinige vlaggen waar geen rode kleur in voorkomt omdat Botswana een vredelievend land is. Er zit ook geen groene kleur (voor de vegetatie) in. Dit heeft te maken met de Kalahariwoestijn die het grootste deel van Botswana beslaat.