Dinsdag 10 september van Nairobie naar Isiolo

Gisterenavond met z’n vieren beneden in ons hotel gegeten en dat was een lekkere maaltijd. Ook de rest van de groep zat beneden. We zijn toen ook met onze eerste malariapillen begonnen. Het is het beste om die bij de warme maaltijd in te nemen zodat, áls je er last van krijgt, toch naar bed gaat en er dan minder van merkt. Onze ervaring is dat wij er sowieso niets van merken. Gelukkig maar.
Het is ook weer even de knop omzetten dat we geen water uit de kraan mogen drinken of gebruiken voor het tandenpoetsen. Gelukkig staan er flesjes water op de kamer.

Vandaag zijn we, na een lekkere nacht slapen, na het ontbijt vertrokken voor een reisdag richting Isiolo. Dwars door Nairobi gereden. Het verkeer was druk en er stond aan de andere kant van de rondweg een gigantische file. Het is een nieuwe weg. Vroeger moest dat verkeer allemaal door de stad zelf heen. Nairobi nodigt trouwens niet echt uit om te bekijken. Het is geen mooie stad.
Omdat Nairobi op 1600 meter hoogte ligt en Isiolo op 600 meter daalden we dus langzaamaan. Ook aan de temperatuur kon je dat goed merken. Het werd warmer. Onderweg hadden we mooie uitzichten en werd er dus door iedereen druk gefotografeerd.

Er zit één man in de groep en hij reist alleen. Hij is een beetje bijzonder. Zo vertelde hij dat hij iedere dag 1000 foto’s maakt en ze allemaal bewaart maar er niets mee doet. Hij kijkt ze zelfs niet terug. Daarmee wacht hij tot hij in het bejaardentehuis zit. Dan gaat hij de herinneringen ophalen. Beetje vreemd toch? Maar het is wel leuk om zo iemand in de groep te hebben. Hebben er met elkaar wel lol om.

Tussen de middag hebben we voor het eerst bij de truck gegeten. Met elkaar de boel klaargezet en geholpen met oa de sla snijden. Tijdens de afwas trok de lucht dicht en kregen we een flinke bui op onze nek. Dat was iets wat niet normaal is in deze tijd van het jaar. Ook hier merken ze de klimaatverandering. Helaas konden we daardoor ook Mount Kenia niet zien liggen. Het was té bewolkt. Maar hoe dichter bij Isiolo hoe mooier het weer weer werd.

Na een rit van ongeveer 330 km kwamen we aan bij het hotel in Isiolo. En wát voor een hotel. Caroline, de gids, had al gezegd dat het eenvoudig was maar het is wel érg eenvoudig. Erg basic. Totaal geen luxe. Zelfs geen lift dus moesten we de tassen zelf de trap opdragen naar onze kamers. Voor ons viel het nog mee, wij zitten op de tweede etage. Gerda en Wim op de vierde. Zij zaten eerst naast ons maar hadden een kamer met grondlucht en dat was niet echt lekker dus hebben ze om een andere kamer gevraagd.

Wij zijn met de groep even een wandelingetje gaan maken door Isiolo maar dat voelde zo niet goed, een beetje bedreigend, dat wij eigenlijk snel weer richting het hotel gelopen zijn. Het waaide ook behoorlijk en ons haar voelt nu gewoon een beetje stug van de stof van de straat. Na dit niet ontspannende wandelingetje zijn we met elkaar wat gaan drinken.

Daarna kregen we op het dakterras een info praatje van Caroline over de dag van morgen. Was even leuk en gezellig. We hebben ook op het dakterras met elkaar gegeten en zijn daarna naar onze kamers gegaan om nog even lekker te doen wat je wilde doen, zoals een verslag tikken bv.

Morgen vroeg op want we vertrekken morgen om 7 uur naar Samburu National Reserve. Gaan op safari!!!! Safari is een swahilisch woord en het betekent: op reis.