Woensdag 18 september van Kisii naar Musoma

Het was vandaag een reisdag met veel indrukken.
Gisterenavond hebben we met elkaar gegeten en dat was erg gezellig en lekker. Het eten was goed te doen qua kruiden. Omdat John en Thiongo ook mee aten hebben we Engels gesproken. Dat is wel net zo netjes voor hen. Over Engels gesproken: heel veel is Engels hier. Ze rijden natuurlijk links en ook aan tafel kun je het merken omdat het links is gedekt en daar vergissen we ons nog wel eens in door het glas of bordje van de buurman, rechts van je, te pakken.

Na een goede nacht op een heel erg krakend bed onder de douche waarvoor je eerst een knopje in de kamer om moest zetten om warm water te krijgen. Sommigen van de groep hadden dat niet in de gaten gehad dus…..

Om 8 uur vertrokken richting Tanzania maar eerst zijn we nog langs een speksteenfabriekje gegaan. Was even leuk om te zien. Hier maken ze dingen voor bv de HEMA en de XENOS. HEMA betekent trouwens tent in het swahilisch.

Daarna op weg naar de grens. Het was een vreselijke hobbelige en stoffige weg en we hebben echt met de ramen dicht moeten rijden totdat er een stukje asfalt was. Dan zetten we even gauw het raam open voor verse lucht en daarna weer dicht als het weer te stoffig werd. En dat was de enige weg naar een van de weinige grensovergangen naar Tanzania. Voor ons was het al heftig, voor Ton helemaal. Die kon later op de dag niet meer op of neer en bleef zelfs met de lunch in de truck zitten waar we hem het eten en drinken gebracht hebben. Hoe dat verder moet??? Hij is nogal bang om gestoken te worden en loopt constant met een lange broek en een shirt met lange mouwen. Hij slaapt zelfs met een koepeltentje van gaas over zijn hoofd, vertelde hij. Hij is best grappig ondanks zijn pijn. Had gisteren chocola en mandarijnen gekocht en die deelde hij uit in de truck. Dat was echt even lekker tijdens die stoffige rit.

Bij de douane van Kenia was het weer een heel gedoe met een hoop formaliteiten zoals vaccinatieboekje laten zien, vingerafdrukken, papieren invullen enz. Terwijl Arie en ik nog bij het loket stonden om onze paspoorten terug te krijgen hoorden we dat er een steekproef werd gehouden met koffers uit onze truck omdat er net daarvoor ivoor was gevonden bij een stel chinezen (die nu waarschijnlijk in de bak zitten) en drie maal raden welke koffers er uit gehaald werden en door het röntgenapparaat moesten……juist: die van Arie en mij en nog één van de groep. Niets gevonden natuurlijk. Daarna via een stukje niemandsland naar de douane van Tanzania gelopen. Daar weer papieren invullen en werd er zelfs onze temperatuur gemeten i.v.m. Ebola. Dat zat bij iedereen in de groep goed en zelfs Ton ging er even van rechter lopen omdat hij bang was dat ze dachten dat hij iets besmettelijks onder de leden zou hebben. Haha Ook moesten we nog geld wisselen in Tanzaniaanse shillings. Dus dat wordt weer rekenen maar gelukkig heeft Susanne thuis tabelletjes gemaakt zodat we daar op kunnen spieken. De truck moest ook nog worden gewogen: 14,4 ton.

Daarna nog 100 km naar het hotel over een rustige weg met prachtige uitzichten en rotsformaties. En maar weer zwaaien en zwaaien. Bij de brug over de Mara weer even oponthoud. Ook daar controle want de brug wordt streng bewaakt ivm eerdere aanslagen jaren geleden. Het is de enige weg naar de grens Tanzania-Kenia en dus erg belangrijk. In Tanzania is het trouwens, net als in Kenia, streng verboden plastic zakjes te hebben. Daar staat een hoge boete op.

Om 17.30 kwamen we in de buurt van het hotel maar we konden er niet echt komen want de wegen er naar toe waren helemaal opgebroken. Nu ziet dat er wel iets anders uit dan wanneer er in Nederland een weg is opengebroken dus met onze koffers dwars door het zand en de stenen naar het hotel gelopen. Snel ingecheckt en toen nog snel met de truck (zonder Ton) naar het Victoriameer gereden om naar de zonsondergang te kijken. Even een rustmomentje. Het Victoriameer is 70.000 km2 groot, zo groot als Nederland en België bij elkaar, en het op één na grootste zoetwatermeer van de wereld. Na een uurtje met de taxi weer terug naar het hotel want John en Thiongo bleven daar slapen dus bleef de truck daar. Helaas was er nog iets misgegaan. John had drie taxi’s voor ons tienen besteld maar een paar anderen van de groep hadden ook drie taxi’s besteld. dus er kwamen er zes!!!! Dat was een misverstand. Ruzie tussen de chauffeurs onderling natuurlijk. Gelukkig dat John én Thiongo nog in de buurt waren en het voor ons opgelost hebben.

Weer bij het hotel aangekomen hebben we buiten gegeten en kregen we, net als alle andere avonden, uitleg van Caroline over de dag van morgen: deze keer over DE SERENGETI!! Serengeti betekent: oneindige vlaktes. Gaan daar twee nachten kamperen dus geen internet!

Hakuna Matata!!