Victoria Falls (dag 2)

Nog even een aardig anekdote over gisterenavond. Nadat wij hadden gegeten en nog even gezellig bij elkaar hadden gezeten, gingen we weer terug naar de kamer. Waren best moe. We liepen richting de kamer en het geluid van de brulkikkers kwam ons met hoge decibels tegemoet. Arie had al zoiets van: lekker dan, dat wordt weinig slapen. Ik vond het wel gezellig klinken. Maar wat was het geval? Het geluid kwam van een bandje en werd versterkt door luidsprekers. Ha ha. Het geluid werd op een gegeven moment netjes uit gezet. Dus dat werd gewoon rustig slapen in de warmte (met de airco aan, dat wel).

Een vrije dag vandaag, dus gingen we pas om 8 uur ontbijten. Captain M. was er al en begroette ons alsof wij hem weken geleden voor het laatst hadden gezien i.p.v. gisteravond. Het is echt zo’n lieve man! Het ontbijt was buffet en het “nadeel” daarvan is dat wij mogen pakken wat we willen. En dat was lastig want er lag zóveel lekker eten. Gelukkig hebben we morgenochtend nog een keer ontbijt hier. Tweede kans ;-) ! Wim was al vroeg op vogeljacht geweest en vertelde dat hij olifantenpoep in de tuin had zien liggen. Ja hoor…. vast! Maar mama G. zei dat zij i.d.d. vannacht een olifant en een nijlpaard had gezien. Nou, ik blijf vannacht dus op en slaap morgen onderweg wel in de truck...... Grapje!

Ons plan voor vandaag was om ’s morgens nog even te shoppen in het centrum en vanmiddag te relaxen i.v.m. de lange reis die wij de komende twee dagen nog moeten gaan maken. Dus om 9 uur bij de receptie op de shuttle gestapt. Zagen daar trouwens nog zebramangoesten. Deden erg lelijk tegen Gerda toen ze té dichtbij een foto wilde nemen. In het centrum nog wat leuke dingen gekocht (Gerda is o.a. altijd op zoek naar aparte koelkastmagneten) maar moesten wel weer afdingen. Wim wilde nog steeds een beeldje o.i.d. van een Secretarisvogel scoren maar die zie je nergens. Arie bedacht dat hij het wel eens gewoon aan een verkoper kon vragen. Zo gezegd, zo gedaan. Wij kregen het idee dat die verkoper geen idee had waar Arie het over had maar liep voor ons uit naar een achteraf winkeltje. En…………daar zat een kunstenaar die twee Secretarisvogeltjes van blik had gemaakt. Superleuk voor Wim natuurlijk, maar toen kwam de prijs ter sprake en werd het “afding spel” gespeeld waar (ook) Wim heel goed in is. Ik stond erbij en keek er (ongemakkelijk) naar. Uiteindelijk werden ze het eens en was Wim de gelukkig bezitter van het kunstwerk.
Ondertussen hadden we het zó warm gekregen dat we ergens wat kouds gingen drinken. Omdat wij geen ijsklontjes mogen, i.v.m. het water, gebruikten Gerda en ik die ijsklontjes om ons wat af te koelen. We wreven de klontjes langs onze armen en benen en stopten ze zelfs in onze BH. De mannen vonden ons schaamteloos maar wij knapten er wel wat van op. En trouwens: wie kent ons hier??
Op de terugweg naar de opstapplaats voor de shuttlebus zagen we nog een albino op straat liggen slapen. Albino’s worden hier niet geaccepteerd. Zó zielig! Wij hebben onze zonnebrandcréme en lippenbalsem gegeven waar hij meteen gebruik van maakte. Ach…..

In de shuttlebus raakten we aan de praat met twee, Zuid-Afrikaanse, dames. Een van de twee zei dat ze mij herkende van het dansen van gisteravond. Ze had er zelfs een filmpje van op haar telefoon staan wat ze mij liet zien!! Lachen……ik word nog beroemd!!
Thuis, bij de lodge, hebben we niet veel meer gedaan. Arie en Wim hebben nog even een duik in het zwembad genomen en Gerda en ik hebben geprobeerd de Namib woestijn onder onze teennagels vandaan te halen. Verder nog een kleine wandeling gemaakt want we wilden toch nog wel even langs de rivier krokodillen of nijlpaarden spotten en natuurlijk ook heel graag een olifant. Maar helaas…..het enige wat we zagen waren olifantpootafdrukken in de modder, wrattenzwijnen en natuurlijk vogels. Wim zit nu aan de 179 verschillende soorten gespotte vogels.