Zaterdag 14 september Lake Baringo

We hebben hier een mooie lodge met prachtig uitzicht over Lake Baringo. Het meer is 165 km2. Het water in het meer is bruin. Dat komt omdat door de ontbossing het zand en de grond door de rivieren meegevoerd worden, het meer in. Daardoor wordt het meer minder diep en dat heeft 4 jaar geleden als gevolg gehad dat door hevige regen het meer “overliep” en heel veel huizen en bomen onder water kwamen. Dat zie je dus nog steeds. Overal dode bomen en ruïnes in het water. Oorspronkelijk stond dus deze lodge niet aan het water, nu wel. Het is een ramp geweest voor de bewoners van dit dorp. De mensen die hier wonen hebben bijna allemaal bruine tanden. Dat komt omdat er hier veel fluor in het water zit.

Onder het rustgevende geluid van kwakende kikkers zijn we gisterenavond gaan slapen. Ik heb vannacht nog wel een nijlpaard gehoord maar kon hem in het donker niet zien. Nijlpaarden zijn de op één na gevaarlijkste dieren. Op 1 staat de malariamug, op 2 het nijlpaard, op 3 de buffel en op 4 de krokodil. Dus niet de leeuw oid. Caroline heeft een paar jaar geleden een vriendin verloren die gepakt is door een krokodil. Niet hier, want de krokodillen in dit meer eten alleen maar vis.

Om 6 uur vanmorgen er uit en de mooie lucht met de opkomende zon was prachtig om te zien. Na het ontbijt zijn we om 7.30 vertrokken met een motorbootje voor een tocht over het meer. Alex, de vogelgids van gisterenavond, was nu ook weer onze gids en we zagen dus weer heel veel vogels. Ook veel ijsvogels, mijn favoriet. Op een gegeven moment kwamen we een visser in een bootje tegen. Dat bootje (soort van kano) was gemaakt van Balsa hout, een hele lichte houtsoort. Die bootjes gaan een paar maanden mee en dan maken ze weer een nieuwe. Alex kreeg een paar vissen en die gebruikte hij om de Afrikaanse visarend te lokken. Toen we er een op een nest zagen zitten maakte Alex een geluid totdat hij de aandacht van de visarend had, gooide de vis in het water en ……..daar kwam de visarend! Dook op de vis af en vloog weer omhoog. Zó dichtbij!!!! We hebben er mooie foto’s van kunnen maken. We zijn nog even doorgevaren naar een eiland waar hotsprings waren te zien, ontstaan door vulkanische bronnen. De een had een temperatuur van 60 graden en een andere van 120 graden. Niet echt lekker om in te badderen dus. Maar eieren koken kan er wel goed in vertelde een bewoner van dat eiland. We zouden 3 uur gaan varen maar het werden er al heel snel 3,5 en toen moesten we nog de beloofde nijlpaarden spotten. Dat is gelukt. Twee stuks. Nijlpaarden kunnen trouwens niet zwemmen maar lopen over de bodem. Dus eigenlijk kun je alleen een nijlpaard spotten in ondiep water. Toen weer richting de lodge gevaren en bij elkaar waren we dus 4 uur weggeweest. Zó relaxed van Alex.

Ook hij is trouwens dikke maatjes met Wim geworden. Toen even lekker met z’n vieren wat gedronken en gegeten in de (lounge) bar. Gerda en Wim gingen daarna met nog anderen de Pokot-stam bezoeken. Wij hadden daar niet zo’n puf in en zijn bij de lodge gebleven. Moest oa nog een wasje doen, wat binnen een uur droog was.

Om ongeveer half 5 zijn wij met Jan en Ingrid, die ook hier gebleven waren, naar “Roberts Camp” gewandeld. Onderweg werd er constant “djambo” geroepen naar ons en wij zwaaiden dan en riepen dat terug. Bij Roberts Camp kwam ook net de truck aan, terug van de Pokot-stam, en zette daar Wim en Gerda af. Met elkaar daar, onder het genot van een koude cola of bier, heel rustig vogels zitten kijken en zitten kletsen. Wim en Gerda hadden het naar hun zin gehad bij de Pokots. Caroline kwam ook nog bij ons zitten en probeerde nog een paar bijzondere vogels te spotten voor Wim maar helaas…..wel veel mooie vogels maar die had Wim al eerder gezien en afgevinkt in zijn vogelboek. Na ruim een uur zijn we weer op ons gemak terug gewandeld voor het avondeten. Het was weer een warme dag.

Het avondeten kregen we tot onze grote verrassing buiten bij het zwembad. Het was een buffet met vlees van de barbecue. Heel gezellig en de koks van de lodge hadden erg hun best gedaan. Zaten we nog lekker te eten ging opeens het licht uit. Stroomstoring, dachten wij. Maar nee, het personeel kwam ons verrassen met zang en dans. Hakuna Matata!! Ze hadden ook een taart bij zich en Ton werd er uit gepikt om de taart aan te snijden voor alle gasten die er op dat moment zaten. Dat was leuk voor hem want hij had toevallig vanavond een dip omdat hij zo’n pijn van de hernia had. Ik verdenk Caroline er een beetje van dat ze het personeel wat heeft ingefluisterd om Ton weer wat op te fleuren. Dan is dat wel goed gelukt. Alles bij elkaar was het een leuke, onverwachte gebeurtenis.

Kregen nog bericht van Susanne dat het vest van Arie niet gevonden was op Schiphol. Het zal dan wel meegenomen zijn en dan hopelijk maar door een van de Kenianen die bij ons in de buurt zaten. Zij kunnen het goed gebruiken. De levensstandaard is hier niet zo hoog. Zo werd gisteren mijn reistas door een vrouw naar onze kamer gebracht. Zij droeg hem op haar hoofd!! Ik schaamde me wel een beetje maar konden haar alleen onze dank bewijzen door een fooi te geven.

Morgen vertrekken we rond 11 uur richting Nakuru.

Djambo!!!!!