Van Maun naar Okavango Delta

Wat een prachtige dag!
Wim is jarig vandaag! Dus gingen Arie en ik vanmorgen vroeg naar zijn lodge, klopte op de deur en begonnen te zingen. Mis dus. De vogel (leuke woordspeling) was al gevlogen om, je raadt het al, vogels te spotten. Hij dacht het zeker te ontlopen maar tijdens het ontbijt hebben we wel met z’n allen voor hem gezongen! We kregen trouwens lekker gebakken eieren van mama G. Gisteravond hebben we oryx (spiesbok) gegeten met gebakken aardappelen en groenten. Oryx is een beetje biefstukachtig. Best lekker. Na het eten zaten wij nog even met z’n vieren bij elkaar bij de bar (omdat daar wifi was) en toen zagen we opeens bushbabies in de boom. Schattig, zo met die grote ogen. Maar snel dat ze zijn! Toch heeft Arie er nog een tamelijk goede foto van kunnen nemen. Teruglopend naar onze lodge maakten we nog even een rondje over het camp en toen hoorden we heel dichtbij het geluid van nijlpaarden. Best een beetje spannend als je daar zo in het donker loopt. Snel terug naar de lodge dan maar, dat trouwens een canvas dak en (weer) een buitendouche had. Heerlijk gedoucht vanmorgen, zo midden in de natuur. En dan weer al die geluiden!
Na het ontbijt zijn we, met kleine tassen, vertrokken naar het vliegveld van Maun. Onze grote tassen bleven in de lockers in de truck. We hadden op advies van mama G. er allemaal wel een slotje aangehangen.
Gerda werd al een beetje stiller. De vliegtuigjes waar we mee over de Okavangodelta naar onze lodge zouden gaan vliegen waren dan ook wel erg klein. (Cessna) Er gingen 6 personen in dus we vlogen met drie vliegtuigjes. Mama G., captain M. en Dominique gingen niet mee en hebben ons uitgezwaaid. Om 9.30 gingen we de lucht in en dat was echt kicken. Voor ons dan tenminste. Voor Gerda wat minder. Maar toen we eenmaal in de lucht zaten kon ze er toch wel van genieten en foto’s maken. Ze zat naast Arie, die ook foto’s maakte, en die heeft haar goed begeleid. Ha ha. Wim zat rechts naast de piloot te filmen en ik filmde links achter Arie en Gerda. Ja ja daar was over nagedacht. Zo konden we alle kanten op de gevoelig plaat vastleggen. Vliegen over de Delta was een prachtig gezicht. Je kon veel wilde dieren zien. Oa olifanten, nijlpaarden, springbokken en volgens mij zag ik ook een krokodil. Arie zag zelfs een dode olifant met een leeuw ernaast. Helaas vlieg je zo snel dat het moeilijk was om de dieren te fotograferen. Overzichtsfoto’s gingen beter. Na 290 km gevlogen te hebben (45 minuten) landden we veilig op een zandstrook in de bush bush en moesten we overstappen op twee safari-jeeps die ons weer verder brachten. Anderhalf uur hobbelen en bobbelen. Helaas had één jeep geen (canvas) dak en zat de groep die daar in zat behoorlijk te verknetteren in de hete zon. Om de vrede in de groep te bewaren stelde Gerda voor halverwege de rit te wisselen. Dat viel in goede aarde maar voordat we dat konden doen kreeg onze jeep een lekke band! Daar stonden we dan. Gelukkig konden we in de schaduw van een boom wachten totdat de driver de band verwisseld had en we weer verder konden. Nu zaten wij dus in de jeep zonder dak. En heet dat het was!!!! Gelukkig hadden we allemaal onze pet/hoed bij ons. Dat scheelde al. Na anderhalf uur rijden kwamen we bij een bootje aan en die bracht ons, na 10 minuten varen, bij het camp dat op een eiland van 400 meter lang ligt. Het camp heet Mopiri dat “eiland” in de lokale taal betekent. We werden verwelkomt door zingend personeel dat ons op de aanlegsteiger, met vochtige verfrissingsdoekjes en een drankje, stond op te wachten. Heerlijk! Daar werden ook mijn ogen vochtig van.
Na een welkomspraatje kregen we onze lodge/safaritenten toegewezen. Nou dat was echt prachtig!! Uitzicht op de rivier en een tent zo luxe!! Niet te beschrijven. Jammer dat het ons niet lukt om foto’s bij de verslagen te sturen want ik weet niet hoe ik de tent moet omschrijven. Hopelijk lukt het ons later thuis wél foto's bij te voegen. Sleutels zijn er niet want wij zijn hier alleen met onze groep. Het personeel is erg aardig en de lunch heerlijk. Om 16.00 zijn we weer op twee speedbootjes gestapt om een vaartocht te maken over de Okavango en om de zonsondergang te kunnen zien. Het bootje met Wim en Gerda en een gedeelte van de groep ging er met een vaart vandoor maar helaas bleef ons bootje dobberen. Motorpech! Gelukkig kwam het andere bootje weer terug toen ze merkten dat wij er niet achteraan kwamen. Uiteindelijk lukte het de twee gidsen ons bootje aan de praat te krijgen en konden we ook varen. We gingen door lagunes van papyrusplanten. Veel vogels gezien. O.a. de visarend en verschillende soorten ijsvogels. We waren net een ijsvogeltje aan het fotograferen toen er voor onze neus een krokodil het water in dook. Zó onverwacht dat we er geen foto van konden maken. Daarna zagen we ook nog drie nijlpaarden en onder het genot van meegenomen drankjes genoten we, vanuit de bootjes, van een prachtige zonsondergang. Ook dáár hebben we Wim nog even toegezongen. Deze verjaardag zal hij niet snel meer vergeten, denk ik.
In het halfdonker voeren we met grote snelheid weer door de lagunen, waar de papyrusplanten af en toe in je gezicht sloegen, terug naar het eiland.
Het diner was om 19.30 en we werden bedient. Dus we hoefden deze keer niet zelf af te wassen. ;-). Wij zaten met gids Kenny aan tafel (de andere gids heet trouwens Salvation, zijn ouders waren christelijk, zei hij) en Kenny vertelde ons dat het kan gebeuren dat de nijlpaarden ’s nachts de rivier uit komen en door het camp heen lopen. (Gelukkig staan de tenten op palen). Hij had ’s middags ook nog een olifant in het camp gezien. Jammer dat hij mij niet heeft geroepen. Ha ha.
Het is trouwens leuk dat de gidsen zich persoonlijk aan je voorstellen en als jij dan jouw naam noemt herhalen zij je naam, alsof ze je naam goed tot zich door willen laten dringen. (Dat gebeurde gisteren bij de Bosjesmannen trouwens ook.)
We hebben hier geen wifi of telefonisch bereik. Nou ja, daar hebben we toch geen tijd voor. Morgen weer bijtijds op want we hebben weer een vol programma. Ben benieuwd of we vannacht nog nijlpaarden horen. Ik hoop het eigenlijk van wel. De zaklantaarn ligt op het kastje naast ons bed waar ook een “personal alarm toeter” staat voor eventueel dreigend gevaar. ???????