Van Sesriem naar Swakopmund

We verlaten vandaag een bijzondere overnachtingsplek. Zo midden in de woestijn, waar we bij uitzondering gewoon zo het water uit de kraan mochten drinken omdat het water hier direct uit de grond komt. Dus maar meteen alle waterflessen bijgevuld.
Vandaag om 6.20 ontbijt. En koud dat het was!! We zaten te rillen aan de tafel. Maar goed, dat weet je als je in de woestijn bent: warme dagen, koude nachten. Om 7.00 uur de spullen in de truck geladen en zijn we vertrokken richting Swakopmund. 430 km te gaan. Weer een lange reisdag dag dus. Namibie is zo groot als Frankrijk en Duitsland bij elkaar en de Namib woestijn is 2000 km lang en 150 km breed.

Om 8.30 zijn we gestopt in Solitaire. Bekend van het gelijknamige boek van Ton vd Lee. We hebben daar koffie gedronken met heeeeeeerlijke appeltaart!!! Ondertussen werd de deur van de truck gemaakt want die was vanmorgen door het gehobbel en gebobbel alweer open gesprongen en dat rijdt niet prettig. Alles bij elkaar duurde dat wel ruim een uur maar goed………wij hebben de klok maar de afrikanen hebben de tijd. ;-) Wij vermaakten ons ondertussen wel met rondkijken en foto’s maken van o.a. grondeekhoorns. Zij lijken wel wat op stokstaartjes.

Om ongeveer 10.00 arriveerden we bij Bushmen Camp en daar gingen we, onder leiding van een gids met de naam Frans, in een safariwagen de dessert in. Frans (ik vond eerlijk gezegd zijn naam niet echt bij hem passen) vertelde ons heel veel over de, ook hier roodgekleurde, woestijn. De rode kleur van het zand komt trouwens door het ijzer in de grond. Frans vertelde ons dat wij erg boften want gisteren waaide het zó erg dat je niets kon zien door het opwaaiende zand. Het viel ons op dat er in deze woestijn heel veel plantjes groeiden en dat kwam omdat het op 7 juli j.l. één dag had geregend en dat was heel bijzonder voor die tijd van het jaar. Ook hier weten ze niet meer wat het weer doet. Verder leerde Frans ons veel over bv sporen, spinnen, torren en andere kleine dieren en wat we moeten doen om in de woestijn te kunnen overleven. Er liepen heel veel bergzebra’s, springbokken en spiesbokken rond maar zodra we wat meer in de buurt kwamen renden ze weg. Helaas zagen we geen luipaard, maar wel zijn sporen in het zand. Ook hier is het heel mooi en weids maar helaas ook zó droog dat het zwembad bij het camp bijna iedere morgen leeggedronken is door de wilde dieren.

Na anderhalf uur rondgereden te hebben gingen we in de eetzaal van het camp lunchen. Het was toen 45 graden in de woestijn en dan kun je maar beter even binnen zijn.
Na de lunch stapten we weer in de truck en we vervolgden onze reis. Op een gegeven moment passeerden we de Steenbokskeerkring. Op die bijzondere plek hebben we toen meteen een groepsfoto gemaakt wat natuurlijk weer lachen was want wie moest dat doen? Gelukkig kwam er ook net een auto aan rijden en de bestuurder wilde wel even een foto maken. Ja ja...even! Hij kreeg wel meteen tig fototoestellen en een tablet in zijn handen gedrukt want iedereen wilde natuurlijk die foto op zijn eigen camera. Hij wist ook niet hoe snel hij daarna weer weg moest rijden. ;-). Na de fotosessie reden we door een soort van maanlandschap, vervolgens door een kloof en een uur dáárna reden we door een kale zandvlakte. Zó gevarieerd is de Namib woestijn. Het was in ieder geval weer veel gehobbel en gebobbel maar de deur van de truck bleef dicht! (en onze ogen af en toe ook).

Toen opeens…….een KNAL!! We waren meteen allemaal weer wakker. Klapband van de binnenste band rechtsachter. Volgens captain M. konden we er nog mee verder tot Swakopmund maar het tempo lag duidelijk lager en het geluid van het loslatende loopvlak tegen de binnenkant van de wielkast nam juist toe. Gelukkig bereiken we verder zonder problemen Walvisbaai waar het zo hard waaide dat er een zandstorm was. De vliegtuigen mochten, en konden ook niet landen. Vervelend voor hun maar wij vonden het een prachtig gezicht om mee te maken. Ramen dicht natuurlijk maar ondanks dat werden we zelfs in de truck bedekt met een laagje zand. Walvisbaai is trouwens, na Windhoek, de tweede hoofdstad van Namibie. We reden verder langs de kust naar Swakopmund en zijn nog even gestopt om foto’s te maken van Flamingo’s. Gelukkig voor Wim want die heeft vandaag nog niet veel vogels kunnen spotten.

We slapen de komende twee nachten in een B&B van een Duitse mevrouw: Yvonne. Gerda en Wim hebben hun kamer naast de onze. We zitten aan het begin van het complex en hebben een bewaker voor de deur. Voelen ons heel veilig. 's Avonds zijn we met de hele groep, behalve het stel uit Polen, naar het centrum gebracht en hebben we bij de Italiaan gegeten. Arie en Wim hebben, héél Italiaans (maar niet heus), mixed grill genomen van vlees van de zebra, koedoe, springbok en oryx. Smaakte best lekker. Gerda en ik hadden vis. Ook lekker.

Morgen een vrije dag!!!