Dinsdag 24 sept, van Mto Wa Mbu naar StoneTown

Vanmorgen bijtijds opgestaan en de koffers klaar gemaakt voor vertrek.

Gisterenavond nog met de hele groep gegeten en afscheid genomen van John en Thiongo in een restaurant aan de andere kant van de weg. We hebben buiten gezeten en weer eens wat anders gegeten dan de rijst, kip enz. Dit restaurant was wat meer westers georiënteerd met oa pizza’s. Ik had een broodje Manyara burger. Erg lekker maar wel veel. Jammer genoeg was Ingrid, van de groep, ziek geworden. Overgeven en buikkrampen dus zij kon jammer genoeg niet mee. Gelukkig ging het vanmorgen weer wat beter wat wel fijn is als je weer op pad moet.

Om 9 uur vertrokken richting vliegveld Arusha en dat was nog een aardig eindje rijden. Na ongeveer twee uur stopte de truck bij een locatie en zei Caroline dat we hier koffie konden drinken, naar de wc gaan en ze had nog een speciale verrassing voor iemand. En dat was dus Wim. Ze had onthouden dat Wim aan het begin van de reis had gezegd dat hij heel graag de Shoebill wilde zien. Een heel bijzondere, enorme, prehistorisch achtige, zeldzame vogel. (zoek maar internet). Laten ze nu hier een opvang hebben voor dieren die gered zijn uit het wild en daar ook twee Shoebills bij hebben.!! Bij hoge uitzondering, en alleen omdat Caroline connecties had, mocht Wim er vlakbij komen. Wij hebben vanachter het hek toegekeken en leken wel een stelletje paparazzi. Wim was helemaal van het padje daardoor. Heel leuk om te zien en heel attent van Caroline. We hebben al gezegd dat deze vogel voor 10 telt en dus zit Wim nu aan de bijna 200 soorten.

Na een uurtje zijn we weer verder gereden en om 12.15 waren we op het vliegveld waar we nu definitief afscheid hebben genomen John en Thiongo én de truck. Tot aan Arusha hebben we totaal 2550 km gereden.
Het is een vliegveld dat weer met niets in Nederland te vergelijken is. De koffers gingen allemaal op elkaar op de weegschaal bv en de boarding card was een bruin houten plankje. (voor deze vlucht althans, een andere vlucht had bv rood). Bij het instappen moesten wij dat plankje weer inleveren.
Na iets meer dan een uur vliegen in een vliegtuig voor 32 personen landden we op Zanzibar. Zanzibar is ongeveer even groot als Noord-Holland. En heet dat het hier is!! We rijden met een busje naar Stonetown (wat ook de woonplaats van Caroline is) naar ons hotel in Arabische stijl. Veel gebouwen en huizen in Stonetown zijn gebouwd van koraalsteen uit de zee. De mensen verven ze wit maar door het vocht in de steen wordt het vanzelf weer zwart en dat geeft de gebouwen een wat grauwe uitstraling. Zanzibar is vroeger de hoofdstad van Oman geweest en de Arabische invloeden zie je hier in Stonetown nog heel veel terug. Erg leuk om te zien. Stonetown is islamitisch en alle vrouwen lopen hier gesluierd. Wij moeten daarom ook onze knieën en schouders bedekt hebben.

Na een uurtje zijn we even de stad in gelopen om het een beetje te verkennen. Ton had gevraagd of hij samen met ons mocht eten en daarom hebben wij hem op een gegeven moment bij het hotel opgepikt en op advies van Caroline zijn we heerlijk vis gaan eten bij een restaurantje aan de kust. Daarna nog naar de avondvoedselmarkt gewandeld waar ze alleen maar kraampjes hebben met eten. Al het eten werd ter plekke klaargemaakt. Het rook er heerlijk en het was er echt gezellig maar Caroline had ons aangeraden daar niets te eten omdat onze maag en darmen daar waarschijnlijk niet tegen kunnen. Daarna op ons gemak terug gewandeld naar het hotel want voor Ton was het zo weer lang genoeg geweest hoewel het wel beter gaat dan vorige week.

Morgen een culturele wandeling door de stad. Al bijtijds, dan is het hopelijk nog niet zo warm.