Zondag 22 september, een dagje Mto Wa Mbu

Na best een goede nacht, we waren echt versleten, konden we een beetje uitslapen maar desondanks waren we toch weer voor zevenen wakker. Lekker kalm aan gedaan en om 8 uur ontbeten.

Ton en Jan zijn vanmorgen vroeg vertrokken voor een excursie naar de bakermat van ons bestaan naar het Leaky living museum bij Olduvai Gorge. Daar zouden de eerste menselijke resten gevonden zijn. Ton en Jan zijn allebei geïnteresseerd in geschiedenis. De rest van de groep is een cultuurwandeling gaan maken en wij hebben met z’n vieren onze eigen cultuurwandeling gemaakt. Lekker op ons gemak naar het dorp gewandeld en over een marktje gelopen waar we rode bananen mochten proeven. Die waren echt lekker. Wat minder melig dan onze gele, zeg maar. We hebben er een paar van gekocht. Verder zijn we toen naar een bananenplantage gelopen. Er zijn 20 verschillende bananen soorten. Nooit geweten. Hier maken ze er oa soep en bier van maar we hadden al gehoord dat banenbier erg vies is, naar onze smaak dan hé. Daarna zijn we weer verder gewandeld richting een rijstplantage. Wim hoopte daar nog een paar vogels te scoren maar dat viel een beetje tegen. Hij heeft wel de groene duif gezien.

Van al dat wandelen hadden we wel trek in een bakkie koffie gekregen en toen we een koffiebarretje op wielen zagen staan hebben we daar, op een terrasje onder de bomen, een heerlijke bak koffie gedronken bij een heel aardige man. Hij kende zelfs een paar woorden Nederlands omdat hij een kennis had gehad die uit Nederland kwam.

Eenmaal weer terug bij de lodge wilden we gaan lunchen bij het restaurant. Toen we onze bestelling opgaven, wat al een beetje moeite kostte omdat ze ons niet helemaal begreep, zei het meisje al dat het een uurtje zou duren. Ok?? Maar goed, wij vermaken ons wel. In de tuin van de lodge was een feest gaande, dus mensen kijken is altijd leuk. Na ruim een uur kregen we onze falafel wrap. Was best lekker maar waarom het nu zo lang had geduurd??

Caroline kwam nog bij ons zitten en was een beetje in paniek. Zij kon op haar fototoestel een filmpje van spelende leeuwenwelpen, die we vrijdag hadden gezien, niet meer terugvinden op haar fototoestel. Gelukkig had Arie van alles bij zich aan apparatuur en kon hij het filmpje opsporen. Caroline ook weer happy. Zij maakt trouwens hele mooie foto’s en heeft ook fotoboeken uitgegeven.

Aan het einde van de middag hebben we met de groep, behalve Jan en Ton, die waren nog niet terug, een bezoek aan een Masai-dorp gebracht.
De MasaÏ is verre familie van de Samburu, het volk dat wij in Kenia hebben bezocht. Antropologen denken dat ze van de Egyptische farao afstammen. Aan de hoeveelheid vee kun je zien hoe rijk ze zijn. Ze “eten” alleen koeienbloed met melk, verder helemaal niets. Alleen als ze een ceremonie hebben slachten ze af en toe een koe of een geit. (met die wetenschap zat ik steeds maar naar hun tanden te kijken. Hoe houden ze die zo wit????) Ze maken huizen van de poep van het vee. Bedden maken ze van de huid van de koe. Ze wassen af in de urine van de koe. (Dus we hebben maar niets gedronken daar. Ha ha). Als er iemand van hen overlijdt worden ze niet begraven maar terug gegeven aan de natuur/ wildernis: Circle of Life. Het leven van de vrouw is zwaarder dan van de man. Vanaf +/- 13 jaar worden ze uitgehuwelijkt aan een man van 30 jaar of ouder want op die leeftijd mogen de mannen pas trouwen. Het hoge springen wat de mannen doen is om de meisjes te imponeren. Hoe hoger ze springen hoe meer aanzien. We mochten per stel (meer ruimte is er niet) nog in zo’n hutje kijken en de man die ons begeleidde zat heerlijk op zijn gemak met Arie te kletsen over oa het weer in Nederland en ik maar peentjes zweten. Het was me daar warm. Arie, als man natuurlijk, mocht op “het bed”zitten en ik, vrouw, op een omgekeerde emmer!!! Hij vond dat wij maar weinig kinderen hadden en dat Arie maar één vrouw had was hilarisch. Hij had twee vrouwen en zes kinderen, verdeeld over twee hutjes, en dat kan ik begrijpen want waar laat je die hele handel in zo’n “koepeltentje”??
Oh ja, we kregen ook allemaal zo’n deken om ons heen geslagen en de vrouwen kregen een speciale ketting om. De mannen een rood kleed, want dan zijn ze beschermd tegen de wilde dieren en de vrouwen kregen een blauw kleed om want dat brengt geluk.

Terug bij de lodge hebben we, voor het eten, buiten voor de deur met z’n vieren een glas wijn gedronken.

Het was een lekker dagje.

Morgen op safari naar Lake Manyara. Onze laatste game drive.

PS. Ton heeft tijdens het eten zijn anti muggenkoepeltentje geshowd, het is nog een hele constructie maar wel effectief.