Van Chobe National Park naar Victoria Falls
Door: Dineke
Blijf op de hoogte en volg Arie en Dineke
10 Oktober 2016 | Zimbabwe, Victoria Falls
Vandaag reden we ongeveer 100 km naar de Victoria Falls, Zimbabwe. Om dat land binnen te komen moesten we bij de grens een visum kopen. Daar hadden wij de klok, maar de douanebeambten de tijd! Vanaf 7.30 bijna een uur gewacht voordat wij onze paspoorten weer terug kregen. Ze hebben wel computers maar gebruiken ze niet. Alles wordt met de hand geschreven. Ik vraag mij af wat er dan in al die HP dozen heeft gezeten die ze aan het weggooien waren. Helaas mochten we geen foto's maken. (Sowieso nooit van mensen in uniform. Ook is het hier verboden om het over de politiek te hebben.) Tegen de tijd dat wij eindelijk onze paspoorten terugkregen stond me daar een rij mensen te wachten! Wij waren net op tijd (lees: vroeg genoeg).
De betekenis van de kleuren in de vlag van Zimbabwe:
Groen: staat voor de landbouw
Geel: de rijkdom aan mineralen
Rood: het bloed dat gevallen is bij de bevrijding
Wit: vrede
Zwart: de zwarte meerderheid
De vogel: staat voor de rijke historie van Zimbabwe
De ster: staat voor de strijd voor vrijheid en vrede
Tijdens onze rit zagen we veel afgebrand gebied. Dat was gecontroleerd in brand gestoken om de grond weer vruchtbaar te maken voor alle jonge dieren die rond deze tijd (lente/zomer) geboren worden. Zagen trouwens nu wel meer bavianen langs de kant van de weg.
Na een half uurtje rijden kwamen we aan in Victoria Falls. Zo heet de plaats met de Victoria watervallen. Deze zijn in 1855 ontdekt door David Livingstone en hij vernoemde de watervallen naar de koningin van Engeland. Over een breedte van 1700 meter stort de rivier de Zambezi zich in een 108 meter diepe kloof.
Daar aangekomen zijn we met z’n vieren eerst een helikoptervlucht gaan bespreken bij een activiteiten buro. We konden ook nog raften maar dat doen we maar niet. Willen toch graag komende vrijdag heelhuids thuis komen. Een helikoptervlucht is al spectaculair genoeg. Daarna zijn we het park ingegaan en hebben een mooie wandeling gemaakt langs de kloof waarin de watervallen neerstorten. Het was "allemachtig prachtig". Wat een water en wat een kracht! De temperatuur was daar behoorlijk hoog dus des te lekkerder was de “regen”, de waternevel van de waterval. Om 15.00 uur moesten we ons weer melden bij de truck en werden we naar onze lodge gebracht. Maar eerst nog even bij een supermarkt 20 ltr water gekocht. (5 ltr p.p.) Kunnen we er weer even tegen. Het gaat hard genoeg.
We hebben een mooie kamer met een doorkijk douche. Susanne weet wel wat ik bedoel: er zitten schuiframen tussen de kamer en de badkamer. Kun je (als je dat zou willen) vanuit het bad tv kijken. ;-) Gerda en Wim zitten naast ons en we delen één balkon. Wel gezellig voor ons maar je zult maar naast vreemden zitten! We kunnen vanaf het balkon de Zambezi rivier zien maar er niet echt naar toe wandelen want er wordt gewaarschuwd voor krokodillen. Toch maar eens kijken morgen. Ha ha. Er lopen wel pumba’s in de tuin, waar Wim met een grote bocht omheen wandelt. Tja, het blijven wilde dieren.
En dan onze helikoptervlucht. Dat was echt gaaf. Zelfs Gerda was niet zenuwachtig. Maar eerst werden we nog gewogen! Gelukkig viel dat niet tegen na al deze weken. (Arie zei dat de extra kilo's veroorzaakt werden door onze fototoestellen en filmcamera). Het uitzicht was prachtig en eigenlijk kon ik niet geloven dat ik echt boven die watervallen vloog! Jammer genoeg was het maar een vlucht van 12 minuten maar Wim heeft alles gefilmd dus kunnen we nog vaak genoeg terugkijken. Daarna met de shuttlebus terug naar de lodge en op het balkon, met een koud biertje of witte wijn, gerelaxt. Het was toen 41 graden!!
’s Avonds met elkaar beneden in de eetzaal gegeten. Lopend buffet. Wij hebben o.a. krokodil gegeten. Het smaakt naar kip maar dan iets malser. Best lekker hoor. Ach ja, hebben we dat ook weer eens geprobeerd. Halverwege de avond kwam een lokale zang en dans groep binnen om te zingen en te dansen. (ze leken een beetje op Zulu krijgers). Op een gegeven moment kwamen ze achter ons staan zingen en opeens werd er iets op mijn hoofd gezet. Gingen ze o.a. Happy Birthday zingen! Wiebe en Julyta kregen ook een tooi op hun hoofd en toen moesten we alle drie mee om met hen te dansen! Nou, dat is dus echt niets voor mij, zo in een volle eetzaal. Maar goed…..we hebben gezellig meegedaan en het was leuk!! Dit was een verrassing, ingefluisterd door mama G. die dat natuurlijk prachtig vond.
Morgen een vrije dag en de laatste dag voordat wij als groep uit elkaar vallen. Sommigen vliegen naar Johannesburg, anderen gaan andere richtingen op. Wij vertrekken woensdag voor een lange rit van twee dagen naar Johannesburg. Ongeveer 1500 km over niet altijd mooi geplaveide wegen. Maar morgen eerst nog een dag voor onszelf. Gaan nu een warme nacht van 28 graden tegemoet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley